وزارت فرهنگ و صداسیمای ما روی افرادی
سرمایه­ گذاری می­کنند که تعلقی به جمهوری اسلامی ندارند. کارگردانی که تا
دیروز در تلویزیون فعالیت می­کرد و توسط همین صداسیما بزرگ شد و به او فیلم
و سریال دادند بسازد تا کارگردان شود، امروز از زندانیانِ ضدامنیتی حمایت
می­کند و طلایه­دار مکتب "اخلاق جدا از وحی" یعنی دین جدید غرب است.

کسانی که جشنواره­ی فجر انقلاب اسلامی را زیر
پای خرس طلایی آلمان می­گذارند و طلای آن را به بلور انقلابشان ترجیح
می­دهند چرا باید دائم برایشان هورا بکشیم و بزرگشان کنیم؟ تا کی باید
سینمای ایران کسانی را بزرگ کند که سر سوزنی به انقلاب اسلامی دلبستگی
ندارند؟

چرا باید یک جشنواره­ی غربی در یک نظام
کپیتالیستی فیلمی را بهترین فیلم لقب بدهد و از قضا در انقلاب اسلامی هم که
منتقد لیبرالیسم و کپیتالیسم و مدعی تسخیر فرهنگی دنیاست دقیقا همان فیلم
برنده شود. مگر استانداردهای انتخاب یک فیلم مانند استانداردهای سدسازی و
جاده سازی  است که در تمام دنیا یکسان باشد؟! یعنی استانداردهای مقوله
فرهنگی و سلایق هنری در دنیا این­قدر ثابت و یکسان است ؟!

انقلاب اسلامی آنقدر بزرگوار است که اجازه
بدهد مروجان مکاتب غربی، غربزدگان و مخالفین اصل نظام فیلم بسازند و
می­سازند. وقتی کمال تبریزی با فقه و شریعت مشکل دارد. یا این رامبد جوان
که چند سال پیش از سریال فرندز تمجید می­کرد و گفت "من دارم با «فرندز»
زندگی می­کنم"!! البته به گمانم اون موقع هنوز مجرد بود! یا خیلی های دیگر
که لازم نیست اسمشان را بیاورم.

مساله ­ی مهم اینجاست که "اخلاق منقطع از وحی"
گاهی توسط یک بازیگر سینمای ما تقلید و ترویج می­شود، خیلی اشکال ندارد
چون اغلب ستارگان سینمای ما زندگی کم عمقی دارند و حداکثر تلاششان همین است
که؛  با اینکه به هیچ یک از معروفهای جامعه­ی اسلامی پایبند نیستند ولی به
خانه­ی سالمندان سر می­زنند و به یتیمان کمک مالی می­کنند و ... چندان مهم
نیست. بالاخره باید بتوانند وجدان خود را راضی کنند. ضمن اینکه، کلا تقلید
از ژستها و فیگورهای بازیگران غربی قسمتی از زندگی حرفه­ای آنها محسوب
می­شود. هرچند بازیگران ما راحت­ترین را انتخاب می­کنند مثلا علاقه ندارند
مانند آنجلینا جولی به سراغ سیلزدگان پاکستان بروند چون پاکستانی­ها تمیز و
با کلاس نیستند تازه مسلمان هم هستند!...

اینها اشکالی ندارد چون بازیگران خودشان روش زندگی­شان را انتخاب می­کنند اما وقتی به فیلم­سازی و ترویج
یک فکر می­رسیم دیگر مساله عوض می­شود. و از این مهمتر وقتی به حمایت­های
دولتی از یک فیلم می­رسیم دیگر خیلی شرایط متفاوت می­شود. این همه
سازمانهای مختلف جمهوری اسلامی به این کارگردانهای غیرمتشرع کمک مالی
می­کند تا هرچه دوست دارند بسازند بعد هم به آنها جایزه بدهد و بعد هم آنها
به نظام لگد بزنند و به جشنواره­ی فجر بد و بیراه بگویند و روزی سه بار هم
از دولتی بودن تبری بجویند که "ما دولتی نیستم! و کاری به نظام نداریم."

این ننگ دولتهای قبلی است که کار سینمای کشور
را به جایی کشانده اند که طرفداری از انقلاب اسلامی در فضای سینما، یک ننگ
و فحش محسوب می­شود! یعنی خاک بر سر منافقینی که روزگاری  وزارت ارشاد
جمهوری اسلامی را اشغال کردند و امروز کفرشان را آشکار کرده و به دامن
بی­بی­سی گریختند!